Ο ηθοποιός, σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη μιλά για το πάθος να παίζει μουσική με το μπαγλαμαδάκι του, για τις γρήγορες μηχανές του, για την τηλεόραση αλλά και για τα πως αντιμετωπίζει το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό η προσωπική του ζωή έχει γίνει πρωτοσέλιδο.
-Θα ξεκινήσω μ’ ένα θέμα της επικαιρότητας που απασχολεί όλους μας τις τελευταίες μέρες. Πώς σχολιάζετε το περιστατικό με τη Λιάνα Κανέλλη και τον Ηλία Κασιδιάρη;
Ασχολίαστο! Δεν μπορείς να πεις και να κάνεις τίποτα! Το βλέπεις και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν κάποιος να χτυπήσει κάποιον έτσι! Ούτε κριτική μπορείς να κάνεις, ούτε να σχολιάσεις. Το πιο σωστό ήταν αυτό που είπε η Λιάνα Κανέλλη, πως το χαστούκι δεν ήταν στη Λιάνα, δεν ήταν προσωπικό, αλλά κάνοντας μια πολιτική συζήτηση ως βουλευτής, έγινε αυτή η συγκεκριμένη πράξη κι ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του… Είναι ένα χαστούκι, λοιπόν, στον κάθε άνθρωπο! Μπορεί να συμβεί και αυτό! Θέλει πολλή προσοχή γιατί κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι εμφύλιοι! Μπορεί κάποιους να συμφέρει το «διαίρει και βασίλευε»! Πάντως, θέλει μεγάλη προσοχή!
-Έχετε μεγαλώσει στην Αθήνα. Τι είδους παιδί ήσασταν; Είχατε από μικρός καλλιτεχνικές ανησυχίες ή σας προέκυψαν στην πορεία της ζωής σας;Στην πορεία! Ακριβώς, στην πορεία! Καμία σχέση δεν είχα με αυτά! Από περιέργεια, όπως έχω ξαναπεί, για να δω τι είναι αυτό το πράγμα.
-Έχετε τελειώσει την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και πρωτοεμφανιστήκατε στο θέατρο στο έργα του Ευριπίδη «Τρωάδες» και «Βάκχες». Τι θυμάστε από εκείνες της πρώτες σας παραστάσεις;
Νόμιζα πως αυτή η δουλειά θα είναι έτσι, όπως τη συνάντησα εκείνη την ώρα. Πίστευα πως θα είναι εύκολη, μόνο χαλαρή σκέψη, πως όλα είναι καλά και θα πάνε καλά. Εύκολη είναι, δε λέω, αλλά το γύρω-γύρω είναι αυτό που τσακίζει! Τότε, δεν υπήρχε το γύρω-γύρω, ήταν μόνο η δουλειά σαν δουλειά και ήταν ωραία! Επιπλέον, είχες χώρο μπροστά σου, άνοιγμα…
-Τα καλλιτεχνικά όνειρα του νεαρού τότε Γιώργου Νινιού έχουν φτάσει σήμερα να γίνουν πραγματικότητα ή πάντα θα υπάρχουν ανεκπλήρωτα όνειρα που θα προσπαθεί με πάθος και πείσμα να τα δει να ζωντανεύουν;Μπα, όχι! Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί να τελειώσει αυτό ποτέ! Είναι μια δουλειά που όσο δουλεύεις, μαθαίνεις, όσο κινείσαι στο χώρο σού συμβαίνουν πράγματα.
Βέβαια, με τα όνειρα δεν τα πάω καλά. Τ’ αποφεύγω όσον αφορά στη δουλειά. Δεν μου αρέσει να ονειρεύομαι, γιατί πέφτεις στην παγίδα του ονείρου, το περνάς για πραγματικότητα και χάνεσαι κάπου εκεί μέσα. Ελπίδα και δουλειά!!!
-Έχετε πρωταγωνιστήσει σε πολλές επιτυχημένες σειρές από την αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης και έχετε συνεργαστεί με καταξιωμένους σκηνοθέτες και σεναριογράφους, όπως είναι ο Κώστας Κουτσομύτης, ο Στράτος Μαρκίδης, ο Γιώργος Χρυσοβιτσάνος και πολλοί άλλοι. Ποιες τηλεοπτικές συνεργασίες σας ξεχωρίζετε; Έχετε μετανιώσει για κάποιες άλλες;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Όλες είχαν τα συν και τα πλην τους, κάτι που είναι λογικό. Αυτό που βάζω στο μυαλό μου και θυμάμαι είναι τα λάθη μου! Πάντως, δεν έχω μετανιώσει για συνεργασίες μου! Ποτέ! Γενικά, δεν παίζω πολύ με το ρήμα «μετανιώνω». Ξέρω πού έχω κάνει λάθος και πού το σωστό και εκεί μένω, στα δικά μου λάθη και σωστά! Εξάλλου, απ’ την αρχή, όταν πας να κάνεις μια συνεργασία, εννοείται πως σ’ ενδιαφέρει, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό.
-Σήμερα με την οικονομική κρίση η τηλεόραση περνάει τη χειρότερή της περίοδο. Τα σίριαλ πλέον είναι ελάχιστα, οι περισσότεροι ηθοποιοί παραμένουν απλήρωτοι και η τηλεόραση έχει γεμίσει με σειρές από τη γειτονική Τουρκία. Όλα αυτά τα περιμένατε; Σας τρομάζουν; Πιστεύετε πως οι χρυσές εποχές της τηλεόρασης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί ή απλά τα θεωρείτε σημεία των καιρών;
Μπορεί να είναι και τώρα η χρυσή εποχή, δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί αργότερα! Μπορεί αργότερα να είναι τόσο χάλια τα πράγματα που να επιθυμούμε αυτήν την περίοδο. Θέλω να πω πως η κάθε εποχή έχει τα δικά της καλά ή άσχημα. Επίσης, εκείνη τη χρυσή περίοδο της τηλεόρασης, υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ξέρουμε καλά ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν για πέταμα. Απλά υπήρχαν για να κινείται και να γυρνάει το χρήμα, που αυτό το χρήμα, όπως αποδείχτηκε, ήταν «μούφα», πήγαινε από τη μία τσέπη στην άλλη και συνήθως στους ίδιους ανθρώπους. Άρα δεν μπορούμε να δηλώσουμε τι σημαίνει χρυσή εποχή και τι όχι. Για μένα, βέβαια, σημαίνει να υπάρχουν αντικειμενικά πολύ καλές δουλειές, μα πολύ καλές δουλειές κι αυτό -λίγο πολύ- όλοι ξέρουμε τι σημαίνει!
Αυτή την στιγμή, μπορεί να γίνονται ελάχιστα πράγματα, γιατί φοβούνται να ρισκάρουν, αλλά -τουλάχιστον- είναι της προκοπής! Τα «σκουπιδάκια» πάντα θα υπάρχουν, χρειάζονται κι αυτά. Το άσχημο τώρα με τα χρήματα, δεν είναι ότι είναι λίγα, αλλά δε δίνονται. Δουλεύεις και δεν πληρώνεσαι! Είναι ελάχιστα αυτά που έχεις συμφωνήσει και δεν παίρνεις ούτε αυτά! Όσον αφορά στην πληρωμή είναι μια πολύ μαύρη εποχή και καθόλου χρυσή! Παλιά υπήρχε αυτή η οικονομική άνεση, που όπως φάνηκε, όμως, ήταν «φούσκα»!
-Το σήριαλ «Είναι Στιγμές», που πρωταγωνιστείτε, είναι μια σειρά προσεγμένη με πολύ καλούς συντελεστές. Τα νούμερα τηλεθέασης, όμως, δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Εσείς που έχετε συμμετάσχει σε τόσες τηλεοπτικές επιτυχίες τι πιστεύετε πως κάνει ένα σήριαλ ξεχωριστό και αγαπητό στους τηλεθεατές; Είναι θέμα συγκυριών ή παίζει και η τύχη το ρόλο της;
Δεν πιστεύω στην τύχη, αλλά μόνο στη δουλειά! Γενικά την τύχη δεν την έχω πολύ σε εκτίμηση. Όσον αφορά στις θεαματικότητες, έχω να πω πως έχω συμμετάσχει σε δουλειές που ήταν μέσα στην τριάδα και με ρωτούσαν αν παίζω κάπου εκείνη την περίοδο. Όπως έχω κάνει και δουλειές, π.χ. τα «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», που ήταν όγδοο -στην καλύτερη- και όπου πήγαινα όλοι συζητούσαν γι’ αυτή τη σειρά!
Τώρα, όσον αφορά στα νούμερα της AGB είναι μια περίεργη ιστορία, όπως έχουν πει και οι ειδικοί. Δεν μπορούμε να το αποδείξουμε, αλλά δεν μπορούμε και να το αρνηθούμε. Για το «Είναι Στιγμές» που μιλάμε τώρα, η συζήτηση που γινόταν στο δρόμο με τον κόσμο, έδειχνε πως οι άνθρωποι το παρακολουθούσαν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ’ αυτό που έδειχναν τα νούμερα τηλεθέασης. Αυτό είναι το τσεκάρισμα το δικό μου. Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα, δε νομίζω πως θα το μάθουμε και ποτέ!
-Αρκετοί συνάδελφοί σας -πλέον- κάνουν διαφημίσεις στην τηλεόραση, από τις οποίες, όπως λένε, πληρώνονται πολύ καλά. Θα ενδίδατε σ’ ένα καλοφτιαγμένο τηλεοπτικό σποτ ή δεν σας αφορά καθόλου;
Το πολύ καλά λεφτά, που λένε, δεν είναι τίποτα σε σχέση με το budget μιας διαφήμισης. Από παλιά, όταν ξεκίνησα, υπήρχαν πολύ καλά ποσά, αλλά εγώ δεν ασχολήθηκα με τη διαφήμιση, είμαι λίγο σκαλωμένος μ’ αυτό. Θέλω να είναι σαν ρόλος, να είναι κάτι δύσκολο, κάτι που θα μ’ απασχολήσει για να το πετύχω. Μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο. Αν φανεί κάτι που μ’ ενδιαφέρει και σαν προϊόν και σαν κατάσταση, θα το κάνω, δεν είμαι αρνητικός. Σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές, οι διαφημιστές «βασανίζονται» να βρουν πράγματα που θα είναι αγκίστρι για τον καταναλωτή, ενώ παλιότερα δεν ήταν έτσι. Οι διαφημίσεις -πλέον- έχουν γίνει σχεδόν μικρού μήκους ταινίες, με υπόθεση, με ιστορία, με τσαχπινιά, με ανατροπή. Κι εκεί αξίζει να παίξεις!!!
-Άλλοι πάλι συνάδελφοί σας παραδέχονται πως παίζουν στην τηλεόραση μόνο και μόνο για τα χρήματα, ενώ θα προτιμούσαν να κάνουν αποκλειστικά θέατρο. Εσείς συμμερίζεστε αυτή τους την άποψη ή δεν ξεχωρίζετε τους τηλεοπτικούς από τους θεατρικούς ρόλους;
Ο ηθοποιός είναι ηθοποιός! Θα δουλέψει θέατρο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, τραγούδι, χορό, όλα αυτά που εννοείται πως είναι ο ηθοποιός! Απλά, αλλιώς πληρώνεται στην τηλεόραση, αλλιώς στο ραδιόφωνο κι αλλιώς στο θέατρο. Είναι άλλο το budget.
-Έχετε συνεργαστεί παλιότερα στο θέατρο στις παραστάσεις «Ελλάς Κατόπιν Αορτής» και «Ήταν Ένα Μικρό Καράβι» με τον ταλαντούχο Λάκη Λαζόπουλο. Τι έχει μείνει έντονα στη μνήμη σας από αυτή σας τη συνεργασία.
O Λάκης έχει πολύ δυνατή γραφή και είναι πανέξυπνος. Το εντυπωσιακό γι’ αυτούς που έχουν συνεργαστεί μαζί του είναι ότι αισθάνεται συνέχεια μαθητής και έχει ένα μόνιμο άγχος σε κάθε παράσταση. Δεν παίρνει τίποτα σαν δεδομένο. Δουλεύει πολύ, αγχώνεται απίστευτα, έχει πάντα τρακ κι ας μην του φαίνεται, λόγω της ικανότητας και της εμπειρίας του. Είναι πάντα σε ετοιμότητα για οτιδήποτε στραβό μπορεί να συμβεί. Ψάχνει συνέχεια προτάσεις, δε μένει στα ίδια και στα κεκτημένα, είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, κατεβάζει ιδέες πολλές και όπως βλέπουμε το παλεύει πάρα πολύ. Κι ας νομίζουν κάποιοι πως αυτό που κάνει είναι εύκολο. Η μαγκιά, όμως, είναι εκεί! Να φαίνεται πως αυτό που κάνει μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Η τελειότητα κρύβει την απλότητα! Όσο πιο τέλειο είναι κάτι, τόσο πιο χαλαρό και απλό φαίνεται!
-Σας έχουμε ταυτίσει περισσότερο με δραματικούς ρόλους; Εσείς δεν προτιμάτε την κωμωδία ή η κωμωδία εσάς;
Στο θέατρο το 99% των παραστάσεων είναι κωμωδίες. Στην τηλεόραση είναι δίκοπο μαχαίρι. Πρέπει να είναι πολύ δυνατό το σενάριο. Μια φορά που δοκίμασα… στη διαδρομή χάθηκε σεναριακά!
-Τον τελευταίο χρόνο η τηλεόραση και τα περιοδικά κατηγορήθηκαν έντονα για την ανούσια άνοδο του life style στη χώρα μας και την κρίση αξιών που έφερε αυτό στους Έλληνες. Πιστεύετε πως είναι τόσο μεγάλη η ευθύνη τους ή φταίνε και άλλα πρόσωπα και πράγματα;
Πιστεύω πως όλο αυτό έχει να κάνει με το κέρδος. Όταν βγαίνουν λεφτά, κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι αρνητικό, ή ν’ αντιδράσει. Είναι ελεύθερη αγορά. Αν υπήρχε ένα «παράθυρο» που να λέει επιτρέπεται αυτό και απαγορεύεται εκείνο, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Είναι μια δημοκρατική διαδικασία που ο καθένας έχει την πρότασή του, την οποία είτε τη δέχεσαι είτε όχι. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να κατηγορήσει τον οποιονδήποτε εκδότη πως καταστρέφει την κοινωνία. Αν πραγματικά καταστρεφόταν η κοινωνία από τέτοιου είδους περιοδικά, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Τώρα πια, κι αυτού του τύπου οι εκπομπές στην τηλεόραση -όσες υπάρχουν- έχουν αποκτήσει έναν άλλο χαρακτήρα, είναι πιο προσεγμένες και έχουν μεγαλύτερο εύρος θεμάτων.
-Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες για όλους μας. Υπάρχει μεγάλη ανεργία, πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν στα όρια της φτώχιας, η κατάθλιψη μαστίζει και η εγκληματικότητα χτυπάει καθημερινά κόκκινο. Εσείς πώς το βιώνετε όλο αυτό; Σας έχει χτυπήσει την πόρτα;
Σ’ όλους έχει χτυπήσει την πόρτα και περιμένεις να υπάρξει μια λύση. Η λύση, βέβαια, δεν έρχεται ούτε μέσω της βίας, ούτε με το να πάρεις το νόμο στα χέρια σου. Υπάρχουν κάποιοι που είναι ταγμένοι να το διορθώσουν όλο αυτό, να το ψάξουν, να βρουν μια λύση. Είναι, όμως, ύποπτο το γεγονός πως τόσα χρόνια δε βρίσκεται!
-Φέτος πάρα πολύ άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου αποφάσισαν να κατέβουν στον πολιτικό στίβο! Ποια η γνώμη σας για τους συναδέλφους σας ηθοποιούς που πήραν αυτή την απόφαση; Εσάς σας έχει ζητηθεί ποτέ από κάποιο κόμμα να προσχωρήσετε στο ψηφοδέλτιό του;
Δεν μπορώ να έχω γνώμη για τις αποφάσεις τους. Αν κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να το καταφέρει, καλώς το κάνει. Βέβαια, η δουλειά του ηθοποιού είναι πολύ απαιτητική και δεν μπορείς να τα κάνεις και τα δύο. Πρέπει να είσαι «ψυχή τε και σώματι» είτε στο θέατρο είτε στην πολιτική. Τώρα, αν οι συνάδελφοί μου αυτοί έχουν την ικανότητα ν’ ασχοληθούν με την πολιτική, καλά κάνουν και ασχολούνται. Προσωπικά δεν έχω αυτή την ικανότητα, δεν ξέρω να το κάνω κι ας μου έχει ζητηθεί, όπως στους περισσότερους ηθοποιούς.
-Γνωρίζω πως αγαπάτε πολύ τη μουσική, παίζετε τζουρά και μπαγλαμαδάκι, έχετε γράψει στίχους για δυο τραγούδια στο σήριαλ «Αέρινες σιωπές» που πρωταγωνιστούσατε, έχετε συνεργαστεί με τη Λένα Αλκαίου στο ΖΟΟΜ στη μουσική παράσταση «Άριστα Τραγούδια» και έχετε κάνει συναυλίες το 1998 με τον Διονύση Τσακνή. Τι είναι, λοιπόν, η μουσική για σας; Μία διέξοδος από τη ζόρικη καθημερινότητα ή μία ανάγκη ψυχής που συμπληρώνει τα κομμάτια του παζλ που λέγεται Γιώργος Νινιός;
Αυτό δεν το σκέφτεσαι… Απλά, συμβαίνει! Δεν είναι οδηγημένο! Το ξέρεις από τη μέρα που γεννιέσαι! Είναι μια χαρά η μουσική, όπως είναι ο λόγος, η ανάσα! Γεννιόμαστε και μας νανουρίζουν, μας σφυρίζουν, σιγοσφυρίζουμε κι εμείς όλη την ώρα. Είναι ένα πράγμα που κινείται μέσα στον άνθρωπο! Είναι ανθρώπινο!
- Έχετε πάθος με τις μηχανές! Παίρνετε μέρος σε αγώνες και έχετε διακριθεί αρκετές φορές. Παρόλο που έχετε τραυματισθεί δεν πτοείσθε και συνεχίζετε… Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στις μηχανές; Το vivere pericolasamente, το να ζεις στα άκρα δηλαδή, ή απλά η μαγεία της ταχύτητας;
Νομίζω, πως αυτό είναι η ταχύτητα! Οι ακραίες στιγμές, το να ζεις στα όρια! Αυτό ελκύει τον άνθρωπο, παρόλο που φοβάται. Όλοι φοβούνται τον κίνδυνο, εάν δε φοβάσαι είσαι τρελός, όμως, πάντα υπάρχει ένα ενδιαφέρον όσο τον πλησιάζεις. Έτσι νιώθουν κάποιοι άνθρωποι. Για μένα το «ζειν επικινδύνως» μού το καλύπτει η μηχανή. Όσον αφορά στις πτώσεις και στους τραυματισμούς είναι σίγουρο πως θα υπάρχουν και αυτό το ξέρεις.
-Τον τελευταίο καιρό ο έντυπος και ο ηλεκτρονικός τύπος σάς θέλουν ζευγάρι με τη Ναταλία Γερμανού! Πώς αντιμετωπίζετε το γεγονός πως η προσωπική σας ζωή γίνεται πρωτοσέλιδο; Σας ενοχλεί;
Μ’ ενοχλεί δε μ’ ενοχλεί, έτσι είναι αυτή η δουλειά! Έτσι είναι φτιαγμένο όλο το σύστημα. Προσπαθώ, πάντως, να μη με πιάνουν στο στόμα τους για τέτοια θέματα. Δεν μου αρέσει! Το μόνο που έχω να πω, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι πως μόνο εγώ ξέρω πού είμαι και τι κάνω. Κανείς άλλος δε γνωρίζει. Μπορούν, λοιπόν, να λένε ό,τι θέλουν… Ο χρόνος δηλώνει πολλά και όχι οι δηλώσεις! Σχετικά με τη Ναταλία Γερμανού, θέλω να πω πως την ήξερα από παλιά. Τώρα, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα. Θέλω να την ξέρω, θέλω να κάνω παρέα μαζί της, είναι ένας άνθρωπος με μεγάλο ενδιαφέρον και φοβερές ικανότητες. Μακάρι, να είναι έτσι τα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή και να την συναντώ, να τη γνωρίζω. Μ’ αρέσει να μιλάω μαζί της, να βρίσκομαι μαζί της. Τώρα, τι είδους σχέση έχω με τη Ναταλία θα ξαναπώ για πολλοστή φορά πως μόνο εγώ ξέρω!
-Πιστεύετε πως μπορεί αυτή η φιλία να εξελιχθεί σε κάτι πιο δυνατό;Μα υπάρχει πιο δυνατό πράγμα από τη φιλία;;; Η φιλία είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην ανθρώπινη σχέση! Όλα τ’ άλλα έρχονται και παρέρχονται.
-Μπορεί κάποιο επώνυμο ζευγάρι να διαφυλάξει τη σχέση του από τα φώτα της δημοσιότητας ή αυτό αγγίζει τα όρια της ουτοπίας;
Φυσικά και μπορεί να τη διαφυλάξει! Μπορεί πολύ καλά και πολύ εύκολα!
-Θα σας πω πέντε λέξεις και θα μου πείτε μια σκέψη σας:
Ελλάδα: Ελλάδα και όχι Greece! Δεν είμαστε Γραικοί! Είμαστε Έλληνες! Ελλάς!
Πολιτικοί: Επάγγελμα όλων των εποχών!
Περιβάλλον: Χάλια!
Έρωτας: Πόλεμος!
Φιλία: Φιλία με κεφαλαία!
-Φαντάζεστε τον εαυτό σας πατέρα; Αν ναι πώς θα ήσασταν και ποιο θα ήταν το σημαντικότερο πράγμα που θα μαθαίνατε στο παιδί σας;
Αν τον είχα φανταστεί δε θα ήμουν; Τι νόημα έχει να το φαντάζομαι; Ή συμβαίνει ή δε συμβαίνει! Θα είχε συμβεί! Είμαι αρκετά μεγάλος για να έχει συμβεί! Τώρα, δεν μπορώ να ξέρω τι θα του μάθαινα, όταν είσαι απ’ έξω λες απίστευτα πράγματα. Μόνο εκείνη την ώρα θα ήξερα… Ας πούμε την αλήθεια, την αξιοκρατία!
Πηγή : entertv.gr
